OKO – powie wszystko o Twoim zdrowiu

Irydologia, to nauka praktykowana od kilku tysięcy lat na Dalekim Wschodzie i starożytnym Egipcie. Medycyna Tybetańska i Ayurwedyjska przywiązują do niej bardzo dużą wagę.

Nauka ta zajmuję się kompleksową oceną stanu zdrowia na podstawie wyglądu tęczówki naszego oka.

W Europie irydologia przechodziła, gorsze i lepsze czasy. Zainteresowanie Irydologią było największe w Europie w XIX wieku. Za jej narodziny uważany jest rok 1861. Za ojca współczesnej irydologii uważany jest węgierski lekarz Ignatz von Peczely. Złamał on nogę sowy i zauważył, że w dolnej części tęczówki jej oka pojawiła się ciemna zmiana. Kiedy noga została wyleczona, zmiana zaczęła rozjaśniać się i pojawiły się koło niej jasne linie.

Drugim ojcem nazywany jest Nils Liljequist ze Szwecji, który bardzo cierpiał z powodu przerostu węzłów chłonnych. Po kuracji jodem i chininą, zauważył wielkie zmiany w kolorze swojej tęczówki.
Te obserwacje zainspirowały go do stworzenia w 1893r i opublikowania atlasu z 258 czarno – białymi rysunkami i 12 kolorowanymi obrazami tęczówki znanymi jako Diagnoza z Oczu.

Zainteresowanie nią wzrosło w połowie XX wieku i obecnie jest obowiązkowym przedmiotem na niektórych zagranicznych uczelniach medycznych.

W Europie, również w Polsce, irydologia jest wciąż mało popularna. Jest to z wielką szkodą dla wielu osób, ponieważ w trakcie nie inwazyjnego badania, podobnego do badania okulistycznego, irydolog może:

  • wykryć wrodzone i nabyte predyspozycje do określonych chorób;
  • określić stopień zatrucia organizmu szkodliwymi wpływami środowiska zewnętrznego i produktami przemiany materii;
  • ocenić funkcjonowanie układu nerwowego, odpornościowego, pokarmowego czy krwionośnego,
  • wskazać narząd lub układ, w którym toczy się proces chorobowy.

Metoda ta szczególnie dobrze sprawdza się przy diagnozowaniu chorób przewlekłych, a także chorób będących aktualnie w zalążku i niewykazywanych jeszcze przez konwencjonalne metody diagnostyki.

Często miewamy złe samopoczucie, ale pomimo wielu wyników badań nie wiadomo, co nam dolega. A to dlatego, że zmiany morfologiczne czy biochemiczne w wielu schorzeniach poprzedza długi okres zaburzeń czynnościowych, niewykrywalnych podczas konwencjonalnych badań. Zmiany te wykryje jednak badanie tęczówki, dzięki czemu można wcześniej podjąć leczenie zagrożonych obszarów i nie dopuścić do poważniejszych uszkodzeń. Irydologia ma więc duże znaczenie profilaktyczne. W dodatku jest to tania i nieinwazyjna profilaktyka i takiemu badaniu coraz częściej poddają się osoby zdrowe, które chcą w ten sposób zapobiec przyszłym chorobom.

Objawy irydologiczne

Tęczówka połączona jest nerwami z innymi częściami ciała i reaguje natychmiast na wszelkie zmiany chorobowe wewnątrz organizmu.

Impulsy płynące z chorych organów do ściśle określonych miejsc na powierzchni tęczówki (tzw. sektorów projekcyjnych), zostawiają zmiany pozwalające znaleźć odbicie choroby w wyglądzie tęczówki. Powstały nawet mapy tęczówek, na których dokładnie zaznaczono, w jakich miejscach znajdują się sektory projekcyjne mózgu, serca, płuc, żołądka, nerek i pozostałych organów.

W zdrowym organizmie tęczówka jest gładka, bez zniekształceń. A gdy w organizmie zaczyna dziać się coś złego, na tęczówce zaczynają pojawiać się tzw. objawy tęczówkowe, czyli np. rozjaśnienia, przebarwienia, zagłębienia powierzchni w sektorze konkretnego narządu. Plamka, kropka czy linia w danym sektorze to sygnał, że odpowiadająca mu część ciała nie jest w pełni zdrowa.

Drugą grupę stanowią objawy zaburzeń ogólnoustrojowych, np. miażdżycy, zatruć, niedoborów żywieniowych czy przeciążenia układu nerwowego. W diagnostyce uwzględnia się również kolor tęczówki, jej strukturę, wielkość, kształt i umiejscowienie źrenicy, a także wygląd spojówki i rogówki oka.

Badając tęczówkę, irydolog ma szanse nie tylko na postawienie diagnozy, ale również na określenie przyczyn choroby.

Co mówi kolor oczu

Kolor oka zależy od zawartości melaniny w komórkach tęczówki. Im jest jej więcej, tym kolor tęczówki jest ciemniejszy. Są dwa podstawowe kolory tęczówki: niebieski i brązowy, a pozostałe są ich pochodnymi (kolor mieszany). Barwa oczu jest związana z konstytucją organizmu.

Kolor oczu, a predyspozycje do chorób

Zdaniem irydologów istnieją statystyczne predyspozycje do konkretnych chorób w zależności od koloru tęczówki. I tak:

Niebieska tęczówka (konstytucja limfatyczna)
Młodzi niebieskoocy mają skłonność do chorób zatok, garda i chorób układu oddechowego. W późniejszym wieku często występuje u nich reumatyzm i artretyzm. Układ limfatyczny niebieskookich jest często przeciążony i dlatego masaż limfatyczny często daje u nich dobre efekty. Często występuje również skłonność do chorób nerek, serca i tarczycy.

Tęczówka brązowa (konstytucja sangwiniczna)
Ludzie o takim kolorze tęczówki mają z reguły większe zapotrzebowanie na witaminy i minerały. Występujący u nich genetycznie niski poziom minerałów prowadzi często do zaburzenia pracy gruczołów. Występują problemy z układem krwionośnym, częsta jest anemia i schorzenia układu pokarmowego. Częstsze są również przeciążenia układu nerwowego.

Tęczówka o mieszanym kolorze (konstytucja żółciowa)
U osób z tej grupy, czyli o oczach szarych, zielonych czy piwnych występują skłonności do chorób układu pokarmowego, chorób wątroby, dróg żółciowych i trzustki.


Opracowano na podstawie specjalistycznych książek i stron internetowych na temat irydologii.

Back to Top
© 2024 Irydolog
Znajdź irydologa i umów się na spotkanie